Tańce lubelskie

Tańce lubelskie należą do ludowych tańców regionalnych. Wywodzą się z terenu Lubelszczyzny położonego we wschodniej części Polski; od północy graniczącego z Podlasiem, od zachodu z Powiślem, na wschodzie natomiast rozciągającego się po rzekę Bug. Tańce lubelskie odznaczają się prostotą kroków tanecznych i przepięknymi rysunkami tanecznymi. Ruchy wykonuje się wesoło, lekko, wdzięcznie i z temperamentem. Często tańcom towarzyszą przyśpiewki rozpoczynające taniec lub występujące w czasie tańca. W skład suity tańców lubelskich wchodzą najczęściej: polka podlaska, walczyk lubelski, cygan, oberek, osa, fider polka oraz mach – jeden z najstarszych tańców polskich. Zarówno w tańcach jak i stroju lubelskim widać wpływy wschodnich sąsiadów regionu.

Strój

Tańce lubelskie tańczy się w stroju krzczonowskim uważanym za typowy strój Lubelszczyzny. Strój kobiecy: marszczona spódnica w poziome pasy zakończona na dole szczotką, krótka ok. 30 cm zapaska, biała koszula z wyszywanym haftem krzyżykowym kołnierzem i mankietami, czarny gorset, czarne obuwie, czerwone korale i szerokie kolorowe wstążki umocowane do wianka. Strój męski: kapelusz słomiany, biała koszula z haftem (jak u pań), wypuszczona na czarne spodnie wpuszczone w buty z cholewami; szeroki pas, sięgająca do pasa czarna lub czerwona kaftana.

Tekst Jadwiga Madej