Tańce rzeszowskie

Folklor regionu rzeszowskiego cechuje duża różnorodność form tanecznych; dominują różnego rodzaju polki, których cechą charakterystyczną jest obniżanie i wznoszenie się tańczących w pionie w czasie wirowania (polka z kropką, kucana, uginana) lub silne pochylenie tułowia do środka koła, połączone z uniesieniem nogi w tył (polka dzwon), sztajerki, oberki i walczyki. Wyróżnia się tańce pojedynczych par (tańce obrotowe – tańczone w jednym miejscu (pary krążą wokół wspólnej osi), tańce wirowe tańczone obrotami w prawo i w lewo po linii koła w pierwszym i w drugim kierunku tańca) oraz tańce zbiorowe, w których występują różne motywy taneczne. Tańce regionu rzeszowskiego cechuje olbrzymia dynamika, duże tempo (czasami zróżnicowane), ogromna swoboda, obszerność i elegancja ruchu.

Strój rzeszowski

Strój kobiecy: spódnica jednokolorowa z pasami u dołu, biała bluzka z białym haftem, biała zapaska, czerwone korale, czarne kozaczki lub cholewce, mężatki: kabatki, białe chusty na głowie lub czepce; panny: czarne gorsety bogato zdobione cekinami i koralikami, na głowie przypinane z prawej strony kwiatki, włosy splecione w warkocze zawiązane czerwoną wstążką. Strój męski: spodnie niebieskie, niebieska kamizelka, biała koszula z haftem wypuszczona na spodnie, biały pas nakładany na koszulę, czarny kapelusz, czarne cholewce.

Tekst Jadwiga Madej